Een gezegende week met Vader

Zo chaotisch als mijn vorig blogje was, zo chaotisch is het in mijn hoofd geweest. Nu ik hierover ging schrijven, kwam de chaos weer terug. Zodra ik er over praat komt de chaos weer terug. Het hoe en waarom  houden me dan opeens weer flink bezig. Terwijl het op andere momenten helemaal van me af is. Maar goed, nu weer een poging wagen naar een rustiger, overzichtelijker en goedlopend blogje. :-)

De week van ontdekken was moeilijk. Heel erg zwaar. Vera was niet thuis, ze was op kamp. In de Eva staat dat ze logeren was, tegen herkenning. Maar de rest van het gezin was er wel. Het was erg warm en iedereen had vakantie. Ook mijn man. Er was geen moment stilte in huis, geen moment voor mij alleen. Wat miste ik dat!
Mijn enige, maar ook beste Aanspreekpunt over dit alles was God. Ik beleed Hem mij schuld: ik spiekte toch in het dagboek. En ik dankte Hem voor Vera, mijn dochter. Ik smeekte Hem om genezing, of ik het maar fout mocht hebebn. Misschien was het een tijdelijk iets, een ontdekken en uitproberen van zichzelf. Maar "Uw wil geschiede."
Ik vertelde Hem mijn  zorgen nu Vera op kamp was met een stel meiden (binnen de hele groep waren maar een stuk of vier jongens.). Wat moet dát moeilijk voor haar zijn. Want gaat iedereen er niet van uit dat als je Vera heet, je een meisje bent? Op en top een meisje? Ze zetten je in de slaapzaal voor meisjes. In de badkamer, voor meisjes. Logisch en goed, maar voor haar zo heel veel verleiding! Die men juist tegen wil gaan, dat is nu eenmaal de reden van een jongens- en meidenslaapzaal. Wat een strijd, wat een verliefdheden kunnen juist daar beginnen!! Ik bid en smeek God om bescherming voor verkeerde gedachten, verkeerde gevoelens, verkeerde handelingen...

Waarschijnlijk ben ik niet mezelf geweest die weken. Hebben de kinderen en mijn man me af en toe eens raar aangekeken. Maar misschien ook niet. Ze hebben me het nooit eens gevraagd. Voor mezelf was ik weg. Heel ver weg. Tegelijkertijd én in een diep dal én op een hoge berg. Alleen met God. En zo werd deze moeilijke tijd van eenzaam verwerken en dragen een rijke tijd met Vader: Hij die als geen ander me kent en ziet, Vera kent en ziet en ons begrijpt in ons verdriet. Hij is Trooster bij uitstek! Niet alleen voor ons, Hij wil dat ook voor jou, lezer, zijn!