woensdag 8 oktober 2014

God houdt van je!

De relatie opa-Vera verandert wel. Ik merk, zo op afstand toe kijkend, dat ze allebei hun weg weer moeten vinden naar elkaar toe. Nu, bijna een jaar later gaat het gelukkig al weer bijna als vanouds, al blijft de grote spontaniteit die we van opa gewend waren wat achter.


Zo langzamerhand gaat de hele familie het weten. Tantes  ooms, vrienden van ons en vrienden van Vera zelf.
De reacties zijn over het algemeen eerst schrik, dan acceptatie. Bij de één wat sneller dan bij de ander, maar toch wel die acceptatie.
'Vera, je mag er zijn',  'we houden van je', 'God houdt van je!' en 'de deur blijft altijd voor je openstaan'.

Is dat, zo vraag ik me nu af, omdat Vera er ook bij zegt hoe ze er in staat? 'Ik val op meiden, maar ik wil echt geen relatie, want ik weet dat het niet goed is.' Niet zo kort door de bocht, maar het komt er wel op neer dat ze het zo vertelde.
En ja, wat kun je daar op tegen hebben? Maar beseffen zij (en wij!!) wel hoe moeilijk het voor Vera is???
Het is vaak wat familie het eerst tegen ons zegt: 'wat erg, dat van Vera, maar wat fijn dat ze geen relatie wil.' Is dat volledige acceptatie van Vera? Of vooral van haar leefwijze??


Neefjes en nichtjes wordt het nog niet verteld. De rede daarvan is dat Vera het op de club van de kerk wil gaan vertellen en dat daar een aantal nichtjes op zitten.
Met name mijn zus wacht vol ongeduld deze avond af: wanneer kan ik er thuis over praten??
Maar we gaan niets overhaasten. Alles op z'n tijd. Of wel: op Vera's tijd. Maar langzaam komt die avond toch in zicht, zo lijkt het tenminste...