Maar het liep anders...

'Hé Vera, weet je wie er ook lesbi is?'
'Nou?'
'Dieke, je weet wel, van toneel.'


Een reactie van Vera blijft verder achter wege.
Direct wordt Dieke als vriendin gevraagd op facebook en niet heel veel later zijn de meiden in diep gesprek gewikkeld. Gesprek anno 2014: via de facebookchat.


Vera is vaak in gesprek op facebook met 'Jan en alleman'. Maar nu wordt Dieke nummer 1 in de gesprekskeuze.
'Eindelijk eens iemand met wie ik dezelfde gevoelens deel, iemand die mij begrijpt', verzucht Vera opgelucht.
En ik zie haar veranderen. De blije Vera van tig jaar terug komt weer tevoorschijn. Dat is rede voor dankbaarheid. Toch knaagt er ook wat. En ik waarschuw Vera.
'Kijk je uit meis?'
 Meer is niet nodig. Vera begrijpt me direct.
'Tuurlijk mam, ik heb al gelijk tegen Dieke gezegd dat ik geen relatie wil. Maar zij wel. En nu zegt ze dat ze voor me gaat bidden, zodat ik in ga zien dat ik gelukkig mag zijn en een relatie mag beginnen...'
En ze lacht er vrolijk bij.
'Dieke is ook christen mam, dus rustig maar...'

Ik heb er alle vertrouwen in. En ja, tuurlijk mag ze een vriendin hebben met wie ze eindelijk alles delen kan. Daarbij komt dat Vera over het algemeen erg voet bij stuk houdt, waar het ook om gaat. En vanaf het allereerste moment, toen, 20 december 2012, zei ze het: ze wist dat ze geen relatie wilde. En ik weet immers dat ik haar kan vertrouwen op haar woord?


Het wordt Dieke voor en Dieke na, dag in dag uit. Of beter: dag in, nacht uit.
En ik weet het niet hoor, maar volgens mij is ze verliefd. Maar Vera ontkent. Ik bid veel voor Vera. Dat ze Gods wil doet. Niet de mijne, niet die van haarzelf, maar die van God.


En dan, 30 december 2013 komt de vraag: 'Mam, kan Dieke hier mee-eten vanavond?'
En ik zeg: 'Tuurlijk, al je vrienden zijn welkom.'
Zo is het, maar het kriebelt wel wat. Doe ik er goed aan? Bemoedig ik niets? Wat zijn haar gevoelens bij dit alles? Vera is zó blij, zó lief ook voor ons opeens. Puberaf? Of ... verliefd???

Voorbereiding op de clubavond

Vera is een heel open meisje geworden, niet alleen naar ons, maar ook naar de mensen om haar heen.
Toch is het spannend om de clubleiding te gaan vertellen over haar wens: een avond over homoseksualiteit en een daar uit voortvloeiend doel: uit de kast komen.


De clubleiding wil meewerken aan deze avond en samen maken ze een heel goed voorbereid plan.


Bij ons in de kerk zijn er twee jongerenclubs: één van 12+ en één van 16+. Meestal blijven ze in twee groepen bij de Bijbelbespreking, na de pauze gaan ze samen.


Zo wordt ook nu besloten: de informatie over homoseksualiteit wordt apart gegeven, om op deze manier ook de kinderen te kunnen bieden waar ze aan toe zijn. De verwachting is dat de 12 jarigen minder aan kunnen over allerlei onderwerpen, dan 16 jarigen. Na de pauze zal Vera dan haar coming out doen, voor allebei de clubs.


Ze vindt het erg fijn dat er zo naar haar geluisterd wordt en ze de openheid krijgt.
Maar? Vinden de ouders van de clubleden dat ook?
Besloten wordt de ouders een mail te sturen over de avond en over het verloop van de avond. Zodat duidelijk is wat er besproken is en ouders hierover door kunnen praten met hun puber.


Ook vertelt de clubleiding over deze avond aan de jeugdouderling. Oei, zonder Vera daar in te kennen... Foutje. Gelukkig is dat helemaal uitgepraat en zijn excuses aangeboden. De jeugdouderling echter, wil dat de dominee het ook weet. Stel dat er ouders zijn die hem daarover om raad vragen, dan moet hij het toch weten. Dé dominee ja. Waarover ik eerder schreef. Wij, Vera en ik hielden ons hart vast. Maar het bleef vooral heel stil.


We leefden met elkaar toe naar deze spannende avond: 18 januari 2014. Zal het goed gaan? Zal ze geaccepteerd worden? Vera gaat de avond wél met vertrouwen tegemoet, want ze weet zich door God geaccepteerd. Wat hebben mensen daar nog aan toe te voegen??