Ik worstel met mezelf, met mijn door mezelf opgelegde geheimhoudingsplicht, met God.
En weer smeek ik Hem om Zijn genezing, om Zijn kracht en al dat andere wat ik nu al drie weken lang vraag. 24/7
De zomervakantie is voorbij. De kinderen weer naar school. Man op zijn werk. Alles gaat weer als voorheen. Alles. Behalve ik. De dagen zonder mensen om me heen geven me voldoende tijd om te werken aan mijn verhaal, om te zoeken naar informatie en om te denken. Vooral dat denken. En bidden. Ik word er gék van.
Dan opeens is daar Zijn stem. Is Hij klaar met mij? Wordt mijn gezeur Hem te gek?
"Mijn kind, Ik ben bij je. Geef je zorgen aan Mij. Laat ze bij Mij!"
Ik stop met huilen en muisstil blijf ik liggen.
Mijn zorgen aan God geven? Het daar laten? Bij Hem veilig stellen?
Natuurlijk! Waarom bidden en de zorgen weer meenemen? Wat heeft dát voor nut?
Een mens zit zo ingewikkeld in elkaar. En we denken zo vaak dat we alles zelf moeten doen.
"Nee! zegt Vader. Nee! Ik zorg voor jou. Geef je zorg aan Mij".
En zegt Jezus niet ergens:
"Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven."?
Vermoeid? Dat ben ik. Belast? O zo erg. En het is zó veel. Ik kán niet meer.
Maar loslaten? Dat is eng! Ik ben bang dat me dát ook niet lukt.
"Neem U het van me af, Vader. Ik ben zó moe en het is zó moeilijk. Ik kán het niet.
En dan? O wonder van de Allerhoogste God.
Een vrede daalt in mijn hart. Zo diep, zo groot. Ik voel de last verdwijnen, ik voel de zorgen weggaan. Gedragen door Hem, Die ons zo lief heeft dat Hij de Hemelse heerlijkheid verliet om ons rijk te maken. Geweldig! Wat een God. Wat een Vader.
Ik word heel klein bij de gedachte en de zekerheid dat Hij mijn Vader is. En die van Vera.
Rustig sta ik op van mijn bed. Ik droog mijn tranen. In mijn hart zingt een vrolijk lied.
Bid ik nu dus niet meer voor Vera?
Nee dat niet. Dagelijks bid ik voor haar en degenen die mij lief zijn. Maar nu kan ik God ook danken. Hem eren als Schepper. Ook van Vera. En hoe moeilijk het ook is en wordt, ik weet dat Hij erbij is. Nu en in de toekomst. Kijk, zo kunnen we de toekomst aan. Achter Hem aan.
Ter bemoediging, voor jullie allemaal!
Daar waar het 't moeilijkst was .... Toen heeft Hij ons gedragen! Wat een mooi lied!
BeantwoordenVerwijderen