dinsdag 16 juni 2015

Altijd ... Nooit

Inmiddels zijn we bijna een half jaar verder.
En... gaat het nog goed?
Ik wilde dat ik dat zeggen kon...
En ik besef: nooit, nooit kan ik zeggen dat we er zijn, dat Vera er is.

Altijd alleen.
Altijd eenzaam
Altijd op zoek
Altijd verlangen
Altijd...

Nooit zo'n maatje
Nooit een partner
Nooit iemand vinden
Nooit vervuld verlangen
Nooit...

Ben ik nu te negatief? God geeft rust toch? God kan het verlangen weg nemen, toch? Heb ik daar zelf niet over geschreven ergens anders in deze blog?

En toch. het zijn Vera's eigen woorden.
"Ik ben hier niet voor geschikt. Ik kan niet alleen zijn."
Wat heeft ze er aan als ik haar wijs op God. Als zij Hem niet voelt?
Wat heeft ze er aan als ik zeg dat het goed komt ... en daarna bij mijn man op de bank plof.
Wie kan haar helpen, wie kan haar begrijpen?

Ik weet maar één Iemand. En ja, dan kom ik toch weer bij God uit. Of beter gezegd: bij Zijn Zoon, bij Jezus.
Hij kent je eenzaamheid.
Hij kent je alleen zijn.
Hij weet hoe het is als je je door God verlaten voelt
Bitter, verdrietig, bang, boos, hopeloos verlaten.
Hij ging nog dieper dan wij ooit kunnen gaan. Hij deed dit voor jou Vera.
Ging dezelfde weg voor jou, zodat je Hem volgt. Gaf jouw Zijn Geest, die je helemaal vervult.

Ik kan het je niet geven. Ik kan je niet verder troosten. Niet meer dan ik doe.
Hij alleen, Hij is het Die je alles kan geven wat je nodig hebt. Voor nu en voor altijd. Leven met Hem, dat is: altijd Iemand bij je. altijd Iemand in je. Altijd Iemand naast je.

Vera, mijn lieve dochter, ik bid voor je. Altijd weer. Ik bid je Zijn vrede toe.
Ik zegen je
In de Naam van de Vader, Die boven je staat en altijd voor je zorgt
In de Naam van de Zoon, Die naast je staat en Zijn leven gaf voor jou
In de Naam van de Geest, Die in je woont en je zal vervullen van top tot teen.
Hij blijft trouw!
Blijf in Zijn liefde.







woensdag 10 juni 2015

Tongentaal

Het is op een zondagavond dat Vera helemaal enthousiast en stralend thuis komt.
Zoals altijd valt ze met de deur in huis.
Wat er nu toch is gebeurd!!

Weer was ze naar de Sing-in geweest, hier in onze woonplaats. Weer liet ze voor haar bidden en met de vrouw die haar zo bekend is geworden, had ze een heel goed gesprek.
Over God, Zijn liefde voor haar, over hoe Hij werkt, door Woord en door Zijn Geest. Weer is er gebeden voor rust en acceptatie voor Vera, gehoorzaamheid en liefde naar God, haar Vader toe.
En als dan uiteindelijk de Sing-in begint, voegt Vera zich naar de menigte en doet mee.
Met heel haar hart.

Later zegt een vrouw achter haar:
"Tjonge meis, wat klonk dat mooi. Ik weet niet wat je zong, ik kon het niet verstaan, maar het was prachtig."
Vera wist ook niet wat haar overkwam, maar:
"Mam, het was tongentaal denk ik."

Beetje schuchter praat ze erover. Wij als 'behoudende'(raar woord) christenen zijn dat niet zo gewend. maar de Geest werkt dwars door onze gewenningen, of is het ontwenningen?, heen.
En naar ik verder weet van tongentaal, is het goed zoals het is. Tot opbouw van je zelf mag het onverstaanbaar blijven en is het vooral bemoedigend.
Nou, dat is te zien aan het stralende hoofd van mijn Vera. Ze lijkt nu echt helemaal los van alles wat ze meemaakte. Dit was wat ze nodig had: Gods Geest in al Zijn volheid in haar, tot opbouw en bemoediging en zo Gods lof te zingen in een taal die boven jezelf uitstijgt.

Hem zij alle eer, Halleluja!!!