Tel je zegeningen!

Intense vermoeidheid overmande me, tijdens en na het schrijven van de vorige twee blogjes. Een diep dal, daar zat ik in, waar ik nu weer een heel eind ben uitgetild. Gelukkig! Toegeven aan de vermoeidheid was een goed plan, want daardoor kan ik nu weer wat doen. Maar voorlopig nog even kalm aan...
Je kunt jezelf met je gedachten zo ontzettend de put in denken. Herkennen jullie dat?
Ik heb echt mijn gedachten om moeten zetten.
Ja! Het is erg en verdrietig dat Vera lesbie is, maar nee, het is niet het einde. Ze is niet ernstig ziek, ze is niet stervend, ze is nog steeds een gezellige meid die bij ons woont en van ons houdt!
Dus weg met die gedachten van verdriet, bitterheid en ondankbaarheid. Weg ermee. Ik wíl me er absoluut niet door laten beinvloeden. Niet meer. Onze dochter is onze dochter, blijft onze dochter en we mogen erg veel van haar genieten. Genoeg gerouwd over wat niet komen gaat, hoofd omhoog, hart naar boven, tel je zegeningen en dank God.
Gelukkig lukt het ook. Momenten waarin negatieve gedachtes toch de boventoon willen gaan voeren zet ik om. Hoe? Ik ga God danken. Letterlijk mijn zegeningen Hem vertellen. Dan stijg je boven jezelf uit naar Hem en kun je al het negatieve loslaten. Een goede 'oefening' die me erg veel vreugde geeft!

Een gesprekje met de huisarts geeft me veel moed. Wat is die man meelevend. Hij begrijpt onze zorg, ons verdriet en onze vraag naar goede hulpverlening. Ook hij verwijst door naar Eleos.
Ik hoor inderdaad best veel negatieve verhalen over Eleos, maar Vera is er al eens geweest, haar broertje trouwens ook, en we hebben er goede ervaringen.
Vera was een maand of 16 weggeweest en moest daardoor (langer dan een jaar) opnieuw alle papieren invullen. Samen met mij. Van die domme aanvraaglijsten waarin ze vragen of je al zindelijk bent en zo :-) We hebben er maar om gelachen. De lijst, die school in zou moeten vullen hebben we in de papiercontainer gegooid.
Al snel werden we gebeld door de administatie om een intake-afspraak te maken. De snelheid viel me op. Komt dat doordat Vera er al bekend is? Later blijkt dat het niet het geval is, er is gewoon bijna geen wachtlijst meer, waar Vera lekker van profiteert. We maken een afspraak voor 5 april om half twee. Eerste uur gesprek met Vera, daarna een uur gesprek met ouders.
Daar gaan we weer!