vrijdag 5 april 2013

Wil je wel 'genezen' worden?

Veel gepraat hebben we, dat heb ik jullie al verteld. Alsof de stroom woorden nooit stopt, zo lijkt het bij Vera. Ze spreekt af met allerlei mensen en gaat met ze in gesprek.
Ze kent inmiddels vele jongelui, van allerlei conferenties en jongerenavonden en voelt zich vrij om te praten met wie ze wil.
Niet iedereen waardeert dat, daar waarschuwden we haar ook voor.
Een vriend, die haar per direct wil genezen. Alsof hij God is... Alsof het een ziekte is...
We geloven in genezing en in de kracht van God. Zijn kracht is zó groot, zo onmetelijk. Voor ons niet te begrijpen. Maar dat is net zo goed met Zijn wil zo. Wij begrijpen vaak niet waarom dingen gebeuren. Zo ook dit. Ergens in deze tijd las ik een boekje over gebedsverhoring. Het kwam op mijn pad, ik zocht het niet uit de boekwinkel op. En daar las ik dat God, even kort gezegd, niet altijd doet waar wij om vragen.
Gebedsverhoring? Ja, maar niet altijd. De schrijver stelde drie punten:
-Is het tot Zijn eer?
-Past het bij jou, als persoonlijkheid. Bij je talenten en gaven, bij je identiteit?
-Is het Zijn tijd?

Een vrouw waar Vera ook mee sprak vroeg haar ook: wil je wel genezen (genezen??)  worden? Of vind je het goed zo? Heb je er, naast aanvechtingen, vooral vrede mee? Berusting: wat er ook gebeurd, God is erbij!
Dat laatste is momenteel bij ons het geval. Het is goed zo. Weten dat God er bij is, brengt je tot een iets minder moeilijke weg van acceptatie. Al zullen we altijd onze vragen blijven houden.

God brengt ook mensen op ons pad. Nou ja, Vera's pad. Haar contacten lopen vooral via FB en daar sprak ze iemand van een jongerenavond. Ze had hem net leren kennen en hij maakt er geen geheim van dat hij homo is. Dus maakte ze een afspraak.
Die avond moest ik weg en was laat thuis. Wetend dat Vera waarschijnlijk nog ergens rondliep of fietste stond ik een beetje op de uitkijk. Zou ze een goed gesprek hebben met die man? Ik vertrouw hem volkomen, al ken ik hem alleen maar van naam en een paar verhalen. En toch is het vreemd, gek. Mij dochter loopt daar ergens, het is inmiddels al elf uur, met een man langs de weg...
Hij zal haar heus niets doen, hij is immers homo?? Domme gedachte eigenlijk...
Ergens anders spookt de gedachte door mijn hoofd dat, áls Vera het toch mis heeft met haar gevoelens, dat ze dat nu dan wel zal merken, toch? Alweer een domme gedachte. Net als de schim die door me heen vliegt. Stel dat hij het ook verkeerd heeft? Misschien wordt het wel wat?????

Moedertje moedertje toch, blijven hopen, blijven verwachten hè. Dom mens.
Ik schud de gedachte van me weg. Het is niet zo! Het zal ook niet zo worden, tenzij God wonderen doet. Blijf ik me daar dan aan vast klampen? Nee, eigenlijk niet. Ik bid er zelden voor. Ik héb er intens voor gebeden, dat wel. Maar nu er openheid is, nu niet meer. Duizenden keren legde ik het God aan de voeten en Hij werd me echt nooit zat. Maar Hij vroeg me wel het te laten rusten: geef hier Mijn kind, Ik ben God en niemand meer. Ik zorg, Ik help, Ik ben er bij.
Daar kon ik alleen maar 'amen ' opzeggen...

3 opmerkingen:

  1. Wat moeilijk joh, dat er steeds mensen komen die je dochter willen veranderen, genezen. Het klinkt alsof ze nu niets waard is, maar God heeft haar oneindig lief, daar mag je op vertrouwen.
    Ja en God is erbij, in alle omstandigheden!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zijn plan is hoger dan ons denken, he. Corrie ten Boom zegt dat zo mooi, met als voorbeeld het weefsel, wij zien de onderkant, Hij de bovenkant. Ken je dat gedicht?
    En begrijpelijk hoor, al jouw gedachten, heerlijk om te het toevluchtsplekje aan Zijn voeten te kennen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Genezen?? Wat is dat toch met die mensen die dat denken of graag zouden willen 'uitvoeren'. Gelukkig zijn wij allen in Gods ogen net zoveel waard, en dan denk ik even aan het liedje dat mijn dochtertje vanmorgen nog zong: ben je groot of ben je klein, ben je dik of ben je dun... (enz) God houd van jou...!http://www.youtube.com/watch?v=FATE9EqrDLo

    BeantwoordenVerwijderen