Tranen

Foto van: blog.nicla-casas.com

Snel maar zachtjes duw ik het boek wat verder voor mijn gezicht. De tranen hoeven niet gezien te worden door andere gezinsleden. Is het boek zo spannend? zul je je misschien afvragen.
Nou, eerlijjk gezegd helemaal niet. Ik lees op dit moment een leuk ontspannen boek. Meer kan ik even niet verdragen.
Het is de hele week al zo, nu Vera net haar coming-out heeft gedaan. Op de meest gekke en onverwachte momenten rollen de tranen over mijn wangen. Ik heb er geen controle over en kan er dus niets aan doen.

Stiekem gluur ik over mijn boek. Daar zit ze, Onze dochter. Vera. Lesbi. Maar vooral een dappere doorzetter en een gelovige meid. Zij is opgelucht nu ze verteld heeft wat haar zo zwaar drukte. En hoewel ikzelf ook een poos met dit geheim rondliep voel ik me zwaar. Zwaar als ik denk aan anderen, die het te weten gaan komen. Zwaar als ik denk aan reacties van mensen om ons heen, familieleden, vrienden. Zwaar om de zusjes. Ze zijn zó hecht samen. Zal dat zo blijven?

Vanvond gaat Vera naar mijn zusje. Naar haar tante.
Tante is nogal meelevend met de nichtjes. En ze kan enorm van het uitzicht genieten dat er mannen komen, die haar aangetrouwde neef worden.
"Lijkt me zóó leuk, kirt ze, als jullie verkering hebben!" Volgens mij gaat ze gigantisch meeknuffelen :-)
De laatste tijd doen deze opmerkingen me wel veel pijn. Zus zegt zulke dingen niet express natuurlijk: ze weet van niets. maar toch.
En daarom gaat Vera naar haar toe. Zo'n dapper ding.

Als ik een week of twee later bij mijn zus binnenstap, komt ze op me afgevlogen en omhelst me stevig.
"Mijn hart is zo zwaar om jullie, al zo'n hele tijd". Samen praten we erover. Hoe het voor ons is, hoe het voor Vera is. Hoe het voor haar is. "We houden van jullie, van Vera en dat blijven we doen. En we bidden voor haar. Onze deur staat altijd voor jullie open."
Haar woorden verwarmen mijn hart. Zoiets had ik net even nodig. Een opsteker. Een: "weet dat je er niet alleen voor sta."
Toen de dominee zulke pijnlijke dingen zei was dat voor mij dan ook de weg voor een troostvolle arm om me heen: naar zus. Terugziend zag ik dat onze God en Vader overal bij is en vanzelf mensen geeft met wie we onze zorgen mogen delen.