Jezus houdt van jou, dus ik ook!

Een stromende kraan, daar lijkt Vera op.
Nu ze eenmaal haar coming-out heeft gedaan en wij haar konden vertellen dat ze voor ons even belangrijk blijft: onze dochter, onze oudste waar we trots op zijn.
Een stromende kraan. Geen water komt eruit, maar woorden.
Praten, praten, praten...

Elke avond zitten we nog te kletsen over het hoe en waarom. Over haar bevindingen als ze weer iemand vertelde over haar gevoelens. Over de opmerkingen die ze krijgt over genezing zus of bevrijding zo. Over lieve woorden van vriendinnen
Jezus houdt van jou, dus ik ook!
Geweldig toch, als je dát iemand hoort zeggen na het verhaal?

We praten over het standpunt, die we ingenomen hebben. Gelukkig zitten we hierbij op dezelfde lijn.
Al moet ik eerlijk zeggen dat ik ook hoop en er voor bidt dat ze volhoudt in dit voornemen.
Eén ding weet ik zeker: ze nam het standpunt in met God. Hij zal haar er door heen helpen.
Ook in moeilijke tijden. Als vriendinnen gaan trouwen. Als ze tante wordt. Ze weet het: God is bij  mij. Mijn grootste vriend. Mijn Vader die er altijd voor me is. Hoe dan ook.
Ik zet het hier maar even neer mocht je het toch ooit vergeten, Vera! En voor iedereen die dit leest en nu nodig heeft.

Ik ben erg benieuwd hoe ze heeft ontdekt dat ze verliefd werd op meisjes. Nou ja, hoe? Wanneer? Waar was je toen?  Wat deed je?

Het was op een vakantiekamp van een jeugdclub. Die jeugdclub onder leiding van Peter.
Ze gingen kamperen, maar er waren matrassen te weinig. De oplossing was: samen in een bed. Ook lekker warm, wat het was griezelig koud in een tentje...
En zo kwam het dat Vera een matras met een vriendin moest delen. De gevoelens die er toen bij haar boven kwamen verdwenen niet na het kamp. Zo kwam ze er achter. Het kamp was minstens drie jaar geleden. Tjonge, wat een moeilijke tijd maakte mijn meisje door. Zonder dat ik het wist. Zonder dat ik het merkte. Gelukkig is ze een poos later wel gan praten met Peter. Heeft ze er niet langer alleen mee gezeten. Maar ze heeft het ontzettend moeilijk gehad. Daarover weer een volgende keer.

Ik wens jullie allemaal een fijne dag. Biddag is het vandaag voor de 'traditionele  kerken'.
Heerlijk op een woensdag naar de kerk. Ik geniet er altijd enorm van, zo'n extra dienstje.
Vera vind dat ze niet hoeft te gaan. Andere dingen gaan voor. Bidden doe ik altijd en in de kerk doe ik dat op zondag.
Dat is dan weer haar autistische trekje. Op woensdag naar de kerk??? Duh-uh...