Ze viel flauw: Mama weet het!!!

Die week van 20 december deed de labtop van Vera het niet. Gehackt, daar leek het op.
En zo kwam het dat Vera die bewuste donderdag achter de computer moest voor haar dagverslag van haar stage. Maar helaas, de computer beneden was al bezet.
"Weet je wat, ga maar naar zolder, dan kun je daar typen en dat op een usb-tje zetten" opperde ik.
Nooit gedacht dat Vera in mijn spullen zou gaan snuffelen... Komt me zó bekend voor...

Ik had mijn verhaal erg goed opgeborgen.
Bij map Vera, map nieuw, map Ria, map schrijfsels. Mijn verhaal had ik  'schrijfsel Daar zit ik dan'  genoemd.
Dat ze daar nieuwsgierig naar werd, verbaast me nog. Het is toch net zo gewoon als 'schrijfsel Dit ben ik' of zo?
Ik besef heel goed dat alle dingen in het leven geleid worden. En ik weet dat het toen gewoon Tijd was. Dat God toch mijn verhaal hiervoor zou gebruiken, verwondert me. Het gestolen verhaal...

Maar goed, Vera vond het stukje en..opende het.
Met dat ze begon te begrijpen: 'Mama weet het!'  viel ze flauw.

Ondertussen was ik beneden met het eten bezig. Het was bijna klaar en ik bedacht dat ik Vera vast zou roepen. Zodat ze kon gaan afronden.
Twee trappen op was me een beetje te veel, dus riep ik onderaan de trap dat we over twee minuten zouden gaan eten. Ik moest nog eens roepen en vroeg bewust antwoord:"Heb je me gehoord?"
Een bevestiging, zacht maar hoorbaar van boven doet me geruststellend weer naar de keuken gaan.

Maar Vera kwam niet. Toen we allemaal al aan tafel zaten en al aten, kwam ze er eindelijk aan. Moe, wit, koud. Klappertandend zat ze tegenover me. Haar eten, wat ze altijd graag lust, ging er nu niet zo makkelijk in. Ze at letterlijk met lange klappertanden en liet uiteindelijk haar bord halfvol staan. Ik kreeg een nijdig, boos antwoord toen ik daar wat van zei. Nou moe. Kalmeer maar een beetje. Er is niets aan de hand, toch?
Naar onze gewoonte sluiten we de maaltijd af met bijbellezen en dankgebed. Direct is Vera weer weg. Ik verwonder me over haar gedrag, hoewel ik tegenwoordig toch niets meer goed lijk te doen.

En dan gaat om half zeven die deurbel, zie vorig blogje.

Wat er op zolder was gebeurd?
Vera was al snel bijgekomen van het flauwvallen en had direct haar jeugdleider en vertrouwenspersoon gebeld: "Ze weet het!!!"
"Ik kom, zo had hij gezegd. "verstop jij je maar op zolder, ik kom er zo aan, half zeven ben ik bij jullie. Het is tijd Vera, tijd voor je coming-out. En wees niet verrast, logisch dat je moeder het weet. Moeders weten alles!"
En zo is het.
Soms.