Tongentaal

Het is op een zondagavond dat Vera helemaal enthousiast en stralend thuis komt.
Zoals altijd valt ze met de deur in huis.
Wat er nu toch is gebeurd!!

Weer was ze naar de Sing-in geweest, hier in onze woonplaats. Weer liet ze voor haar bidden en met de vrouw die haar zo bekend is geworden, had ze een heel goed gesprek.
Over God, Zijn liefde voor haar, over hoe Hij werkt, door Woord en door Zijn Geest. Weer is er gebeden voor rust en acceptatie voor Vera, gehoorzaamheid en liefde naar God, haar Vader toe.
En als dan uiteindelijk de Sing-in begint, voegt Vera zich naar de menigte en doet mee.
Met heel haar hart.

Later zegt een vrouw achter haar:
"Tjonge meis, wat klonk dat mooi. Ik weet niet wat je zong, ik kon het niet verstaan, maar het was prachtig."
Vera wist ook niet wat haar overkwam, maar:
"Mam, het was tongentaal denk ik."

Beetje schuchter praat ze erover. Wij als 'behoudende'(raar woord) christenen zijn dat niet zo gewend. maar de Geest werkt dwars door onze gewenningen, of is het ontwenningen?, heen.
En naar ik verder weet van tongentaal, is het goed zoals het is. Tot opbouw van je zelf mag het onverstaanbaar blijven en is het vooral bemoedigend.
Nou, dat is te zien aan het stralende hoofd van mijn Vera. Ze lijkt nu echt helemaal los van alles wat ze meemaakte. Dit was wat ze nodig had: Gods Geest in al Zijn volheid in haar, tot opbouw en bemoediging en zo Gods lof te zingen in een taal die boven jezelf uitstijgt.

Hem zij alle eer, Halleluja!!!