Maar het liep anders...

'Hé Vera, weet je wie er ook lesbi is?'
'Nou?'
'Dieke, je weet wel, van toneel.'


Een reactie van Vera blijft verder achter wege.
Direct wordt Dieke als vriendin gevraagd op facebook en niet heel veel later zijn de meiden in diep gesprek gewikkeld. Gesprek anno 2014: via de facebookchat.


Vera is vaak in gesprek op facebook met 'Jan en alleman'. Maar nu wordt Dieke nummer 1 in de gesprekskeuze.
'Eindelijk eens iemand met wie ik dezelfde gevoelens deel, iemand die mij begrijpt', verzucht Vera opgelucht.
En ik zie haar veranderen. De blije Vera van tig jaar terug komt weer tevoorschijn. Dat is rede voor dankbaarheid. Toch knaagt er ook wat. En ik waarschuw Vera.
'Kijk je uit meis?'
 Meer is niet nodig. Vera begrijpt me direct.
'Tuurlijk mam, ik heb al gelijk tegen Dieke gezegd dat ik geen relatie wil. Maar zij wel. En nu zegt ze dat ze voor me gaat bidden, zodat ik in ga zien dat ik gelukkig mag zijn en een relatie mag beginnen...'
En ze lacht er vrolijk bij.
'Dieke is ook christen mam, dus rustig maar...'

Ik heb er alle vertrouwen in. En ja, tuurlijk mag ze een vriendin hebben met wie ze eindelijk alles delen kan. Daarbij komt dat Vera over het algemeen erg voet bij stuk houdt, waar het ook om gaat. En vanaf het allereerste moment, toen, 20 december 2012, zei ze het: ze wist dat ze geen relatie wilde. En ik weet immers dat ik haar kan vertrouwen op haar woord?


Het wordt Dieke voor en Dieke na, dag in dag uit. Of beter: dag in, nacht uit.
En ik weet het niet hoor, maar volgens mij is ze verliefd. Maar Vera ontkent. Ik bid veel voor Vera. Dat ze Gods wil doet. Niet de mijne, niet die van haarzelf, maar die van God.


En dan, 30 december 2013 komt de vraag: 'Mam, kan Dieke hier mee-eten vanavond?'
En ik zeg: 'Tuurlijk, al je vrienden zijn welkom.'
Zo is het, maar het kriebelt wel wat. Doe ik er goed aan? Bemoedig ik niets? Wat zijn haar gevoelens bij dit alles? Vera is zó blij, zó lief ook voor ons opeens. Puberaf? Of ... verliefd???