"Ze wil mijn vriendin niet meer zijn!"

"Hoi mam! Noa weet het nu ook."
Vera valt met de deur in huis. Ze komt net uit school fietsen en heeft 'het' vandaag dus vertelt tegen haar schoolvriendin Noa, als ik het goed begrijp.
Ik schrik er een beetje van. Het is nog al eens een haat-liefde-verhouding tussen die twee. Nu het weer een beetje lekker loopt, neemt Vera haar direct in vertrouwen. Maar wat als het niet meer goed gaat? Weet dan de hele school het???

We proberen Vera hierin zo goed mogelijk te begeleiden. Aan wie vertel je wel dat je lesbo bent, aan wie niet? Wie zal het begrijpen en voor JOU kiezen. En...wie niet?
Zelf ben ik er erg huiverig voor. Ik wil niet dat mensen mij pijn gaan doen. En door mij ook mijn dochter. Of andersom. Toch heb ik ook ervaren dat het meevalt. Ik heb nog geen negatief geluid gehoord, alleen maar meeleven. En tot eigen schaamte moet ik zeggen dat ik juist bij mensen van de kerk de grootste schroom voel. Tot mijn schaamte ja, omdat ik van binnen uit weet hoe mensen kunnen reageren en hoe veroordelend wij over kunnen komen.

De vriendin van Vera is al sinds groep drie haar klasgenoot. Op de middelbare school zijn ze apart gegaan, maar nu zitten ze op het MBO weer bij elkaar. Erg gezellig, vooral omdat ze een eind moeten fietsen.
Vera wil graag weer de vriendschap van groep acht, Noa vindt dat wat lastiger. Vandaar dat het nogal eens mis loopt.

De volgende dag is Vera erg stil en in zichzelf gekeerd. Na zoiets een paar dagen vol te hebben gehouden breekt er wat in haar.
"Noa negeert me. Wil mijn vriendin niet meer zijn. We doen alleen nog maar alsof, om de rest van de fietsgroep."
Vera is er kapot van. Ze begrijpt het niet.
"Er verandert toch niets?"
Toch wel. Noa weet nu dat ze verliefd is op meisjes. Dat is wennen! Als je vriendin van jaren dat opeens tegen je zegt.
Ik kan zomaar inschatten hoe dat denkpatroon bij Noa verloopt...
Waar is ze nu aan toe? Hoe moet ze reageren op Vera? Waarom doet ze aardig? Ze zal toch niet verliefd zijn op mij??? Vragen te over die de vriendschap opeens wél veranderen!

Zo goed als het gaat probeer ik Vera te troosten. Ik begrijp haar verdriet en ben boos op Noa, al begrijp ik haar ook wel. Anderzijds is het misschien wel eens goed dat Vera haar neus stoot, want ze neemt erg veel mensen in vertrouwen. En deze vriendschap bestaat al zo lang! Misschien, heel misschien is het tegen deze gebeurtenis bestand?