Op naar opa en oma

Ga je nog eens schrijven mam? zo vroeg Vera me laatst. Jazeker was ik dat van plan, maar door allerlei dingen hier en elders, moest het schrijven even wachten. Maar dan nu, ruim een maand na de laatste blog waarin ik schreef weer te beginnen, het vervolg.


Opa en oma.
Voorzichtig bereid ik hen voor.
We komen weer hoor, met alweer niet zo'n fijn bericht.
Dus hou je vast!


Nou ja, zo niet dus.
Maar om ze toch een beetje voor te bereiden moest ik wel vertellen dat we met een doel kwamen, Vera en ik. En dat het geen leuk nieuws voor ze is.
Mijn ma begint aan de telefoon al: wat nu weer? Is het... heeft ze...
Ik hang op, sorry mam, we komen zo, nu niet dus.


Of het intuïtie is en een wat sterker gevoel voor gevoel en binnenste, ik weet het niet, maar oma had een ingeving gehad. Misschien komt Vera wel vertellen dat ze lesbi is. Zomaar een gedachte die door haar hoofd ging en haar voorbereidde.


Opa echter had helemaal nergens een idee over en schrok zichtbaar. Hoe kán dat nou? Je bent toch christen??
Vertwijfeld schudde hij zijn hoofd. Want als je christen bent, dan kán dit toch niet?
Opa was zich er nooit bewust van geweest dat er ook in de kerk mensen zitten die niet-hetero zijn. Hij was oprecht verbaasd en verwonderd, aangeslagen en terneergedrukt.


Allebei spraken ze uit dat ze heel veel van Vera houden en dat ook altijd zullen blijven doen. De deur blijft altijd open en Vera hoort er helemaal bij.


Maar toch...opa gaat met Vera wat drinken en probeert haar er van te overtuigen dat het fijn is als man en vrouw bij elkaar zijn. Het steekt ontzettend bij Vera en ze voelt een totale ontkenning van wie ze is. En het duurt een ruime tijd voordat opa haar weer als vanouds knuffelt, een arm om haar heen slaat en haar in de ogen kijkt.


En ik weet het van mezelf. Het is makkelijk gezegd: we houden toch wel van je. Maar laten merken en de gevoelens op een rijtje krijgen, dat is niet zo één, twee, drie gedaan.
Opa had zichzelf een beetje overschat. Maar nu, een jaar later, merken we: hij houdt van Vera. Al begrijpt hij er niets van: voor hem is ze toch heel belangrijk. En daar gaat het om.