woensdag 26 juni 2013

Vriendschap

Het is allemaal een beetje dubbel. Ik heb met Noa, de vriendin die geen vriendin meer wil zijn, te doen én met Vera. Ik begrijp ze allebei en samen moeten ze er uit komen. Of vrede krijgen met de situatie dat ze alleen nog maar voor naam vriendinnen zijn...

Het laatste, daar zijn ze druk mee bezig. Noa doet haar best zo gewoon mogelijk te doen als de anderen er bij zijn, maar met een koude ondertoon. Vera probeert zichzelf te blijven, wat Noa niet altijd waardeert.
Zoals die regenjas uitlenen. Het regende knotshard en Vera had een compleet pak bij zich. Noa niets. Omdat ze echt heel ver moesten fietsen, bood Vera haar de jas aan.
Want: "Mijn jas is waterdicht, dus kun jij  mijn regenjas wel aan".
Noa keek Vera eens aan.
"Waarom doe je dit? Wat moet je van me??" zo leek ze te zeggen.
Ze had weinig keus, maar nam de regenjas aan om te gebruiken.

Ze zal van alles bedacht hebben en deed nog stugger dan stug.
Het begon de andere meiden ook op te vallen en zo kwam het gesprek op de koude vriendschap van de meiden. En ze lieten dat niet zomaar rusten, ze ondervroegen Noa alsof ze de politie zelf waren :-). Noa had het vreselijk benauwd. Wat moet ze nu?
"IK MAG HET NIET ZEGGEN!!!"
Nou ja, je weet misschien wel hoe meiden onder elkaar zijn, ze beginnen te gissen tot ze het raden.
"Ja, Vera is lesbie..."
Reactie? Wat zeggen de anderen? Ze geven Nóa een trap na:
"Wat!!!! Zo iets toevertrouwd krijgen en dan zó reageren???"
En toen schrok Noa wakker... en wat  Ta-Lien al hoopte in de reactie op onze vorige blog, gebeurde.

Voorzichtig probeert Noa het Vera te zeggen: ze weten het.
Vera had het al door: ze praatten over míj!
Gelaten haalde ze haar schouders op. Want ja, wat kan ze nu nog??

Noa en Vera praatten nog eens goed met elkaar en Noa stelde alle vragen die ze maar kon bedenken. Vera gaf zo eerlijk mogelijk antwoord. Langzaam maar zeker ging Noa het begrijpen!  Ze hoeft niet bang te zijn. Ze hoeft niet weg te kruipen voor Vera. Ze is haar vriendin en blijft haar vriendin. Een gewone vriendin, zonder verliefdheden of bijbedoelingen.  Wat een opluchting moet dat voor haar zijn geweest!
Vera en zij kijken terug op een goed gesprek met een prachtig mooi resultaat!
Verdieping van vriendschap, terug krijgen van vriendschap, wonderlijk goed!

Zo'n mooi verhaal. Vera was zo ontzettend blij!
Doet me denken aan onze hemelse Vader. Wat een blijdschap daar in de hemel als kwijtgeraakten teug komen bij Hem. Als we eindelijk leren inzien dat we mogen komen zoals we zijn. Dat Hij niets van ons vraagt, maar alleen maar geven wil. Hemelse vriendschap, dat is het mooiste wat bestaat!

woensdag 19 juni 2013

"Ze wil mijn vriendin niet meer zijn!"

"Hoi mam! Noa weet het nu ook."
Vera valt met de deur in huis. Ze komt net uit school fietsen en heeft 'het' vandaag dus vertelt tegen haar schoolvriendin Noa, als ik het goed begrijp.
Ik schrik er een beetje van. Het is nog al eens een haat-liefde-verhouding tussen die twee. Nu het weer een beetje lekker loopt, neemt Vera haar direct in vertrouwen. Maar wat als het niet meer goed gaat? Weet dan de hele school het???

We proberen Vera hierin zo goed mogelijk te begeleiden. Aan wie vertel je wel dat je lesbo bent, aan wie niet? Wie zal het begrijpen en voor JOU kiezen. En...wie niet?
Zelf ben ik er erg huiverig voor. Ik wil niet dat mensen mij pijn gaan doen. En door mij ook mijn dochter. Of andersom. Toch heb ik ook ervaren dat het meevalt. Ik heb nog geen negatief geluid gehoord, alleen maar meeleven. En tot eigen schaamte moet ik zeggen dat ik juist bij mensen van de kerk de grootste schroom voel. Tot mijn schaamte ja, omdat ik van binnen uit weet hoe mensen kunnen reageren en hoe veroordelend wij over kunnen komen.

De vriendin van Vera is al sinds groep drie haar klasgenoot. Op de middelbare school zijn ze apart gegaan, maar nu zitten ze op het MBO weer bij elkaar. Erg gezellig, vooral omdat ze een eind moeten fietsen.
Vera wil graag weer de vriendschap van groep acht, Noa vindt dat wat lastiger. Vandaar dat het nogal eens mis loopt.

De volgende dag is Vera erg stil en in zichzelf gekeerd. Na zoiets een paar dagen vol te hebben gehouden breekt er wat in haar.
"Noa negeert me. Wil mijn vriendin niet meer zijn. We doen alleen nog maar alsof, om de rest van de fietsgroep."
Vera is er kapot van. Ze begrijpt het niet.
"Er verandert toch niets?"
Toch wel. Noa weet nu dat ze verliefd is op meisjes. Dat is wennen! Als je vriendin van jaren dat opeens tegen je zegt.
Ik kan zomaar inschatten hoe dat denkpatroon bij Noa verloopt...
Waar is ze nu aan toe? Hoe moet ze reageren op Vera? Waarom doet ze aardig? Ze zal toch niet verliefd zijn op mij??? Vragen te over die de vriendschap opeens wél veranderen!

Zo goed als het gaat probeer ik Vera te troosten. Ik begrijp haar verdriet en ben boos op Noa, al begrijp ik haar ook wel. Anderzijds is het misschien wel eens goed dat Vera haar neus stoot, want ze neemt erg veel mensen in vertrouwen. En deze vriendschap bestaat al zo lang! Misschien, heel misschien is het tegen deze gebeurtenis bestand?

woensdag 12 juni 2013

Conclusiegesprek Eleos en boekenlijst

Twee weken na de intake bij Eleos, gaan we weer op pad. Nu op de fiets. Het is ver, maar te doen, al zitten we langer op het zadel dan bij Eleos in de stoel...
Maar ja, geen auto vandaag en het is gelukkig droog!

De afspraak staat als volgt: eerste half uur Vera, tweede half uur ouders. Moeder in ons geval.
Napraten over de intake en beslissingen nemen voor de behandeling.

Vera wijkt af van de afspraak.
Als de begeleider mij komt halen, zit Vera nog in de 'spreekkamer'.
Ze vond dat ze er wel bij kon blijven. Ik beaam. Daar heeft ze groot gelijk in. Het gaat over haar en veel meer van wat er al gezegd is, zal er niet uitkomen. Vermoed ik zomaar...

Het is heerlijk dit zo te kunnen vertellen.
Onze verhouding is weer zo open geworden dat Vera zich vrij genoeg voelt om er bij te blijven en dat ik dat direct prima vind. Ik ben daar zo ontzettend dankbaar voor! Soli Deo Gloria!! God de eer!

Er komt inderdaad niet veel nieuws uit het gesprek.
Vera had al besloten dat ze creatieve therapie wilde gaan doen en samen hebben we dat doorgesproken. Nu spreken we het nogmaals door, met begeleider en stagiaire.
O ja, die stagiaire... Was de begeleider vergeten te zeggen. Net voordat Vera het kamertje inliep was het: o ja! Gelukkig vond Vera het best en ik ook. Zo iemand moet ook leren hè.

Zeven of acht gesprekken zou Vera nog hebben met onze begeleider. Daarna gaat ze verder met creatieve therapie. Dat is dan wel weer bij een andere begeleider, een jawel, creatieve therapeut natuurlijk! Dat is het enige wat Vera vervelend vindt. Weer alles te moeten vertellen, weer iemand leren kennen!
Met deze begeleider hebben we echt een klik. De sfeer is heel open en gemoedelijk. Of dat met de andere ook zo is?

Op de vraag of we als ouders nog hulp nodig hebben antwoord ik positief: nee :-)
Al die gesprekken... poeh hé, daar word ik zo moe van. Laat maar.
"Tips om te lezen, heb je dat wel?" vraag ik zonder schroom.
Inmiddels ben ik er wel achter gekomen dat er maar weinig over dit onderwerp te vinden is, vooral het christelijke aspect ontbreekt. En stiekem denk ik dat ik deze blog maar eens naar een uitgever op ga sturen...

Dezelfde dag zit er in de mailbox een prachtige lijst met boeken. Echt veel titels.
Niet één ervan kan ik vinden in de bibliotheek van ons dorp.
Tijd om eens te gaan shoppen in een echte stad!

Voor mensen die geïnteresseerd zijn: klik op 'meer lezen' voor de titels.

woensdag 5 juni 2013

Een God van liefde

Laura reageert. Ik vind het mooi dát ze reageert en wil de reactie van mij op haar reactie graag delen.
Laura is mijn lieve vriendin. We delen veel samen, maar zijn het niet altijd samen eens.
Meerwaarde van onze vriendschap :-)!

Laura schrijft:
Ik schrijf voor het eerst een reactie hier op dit blog, aan een heel dierbare vriendin van mij. Wetende dat wij verschillend staan in onze geloofsovertuiging. Daarom ben ik voorzichtig, en uit diep respect voor onze vriendschap, hier een reactie van mij. De God in wie ik geloof, is een God van liefde, Hij oordeelt niet, dus mag ik dat ook niet doen. Homoseksualiteit is in mijn overtuiging geen zonde, en zal er ook vast in een nieuwe wereld zijn. Het is niet iets waar je een ander mee kwaad berokkend, je deelt de liefde met iemand van hetzelfde geslacht.
Je deelt liefde, dat is al iets bijzonders. Wanneer wij een ander de liefde ontzeggen, dan hebben wij veroordeeld. Wat betekend dat dan ??
De weg die Vera af moet leggen, kunnen we zo veel makkelijker maken, door haar te omringen met liefde waardoor ze verder komt zonder zichzelf al bij voorbaat zorgen te maken dat ze haar gevoelens wel op de goede manier beleefd . Dan laten we haar zichzelf al veroordelen, toch ?
Dit is, zoals ik al eerder vertelde, mijn overtuiging en ik respecteer een ieder die er anders in staat.
Vera, ik wens jou een heel fijn leven toe, met liefde die je kunt delen, anders heb je niks aan liefde. Je hebt een goed hart, en met God aan je zijde, blijft het goed met je gaan.
Ik wens jullie veel liefde toe, Laura

Ha Laura,
Wat fijn dat je reageert! Ik begrijp jou, omdat ik je standpunt kent. We hebben het hier al eens over gehad hè.
Het is waar dat God een God van liefde is. Hij deelt Zijn liefde aan ons uit, door Jezus, Zijn Zoon, aan ons te geven voor onze redding en door van alles om ons heen: natuur, vriendschappen en ook liefde, ja.
Maar God is ook een God die gehoorzaamheid vraagt. Gehoorzaam leven zoals Hij wil gaat haast vanzelf, om wat Hij voor ons deed. Net als ouder/kind relatie: uit liefde iets doen voor elkaar. Zo is God onze Vader.
Omdat wij proberen te leven volgens Gods eigen Woord, de Bijbel, is het niet zo zwaar als het misschien overkomt. Een vriend van Vera legde het haar zo uit. Toen hij verkering had met een jongen had hij de liefde van zijn leven, maar geen vrede met God. Nadat de relatie voorbij was vond hij de vrede met God terug en heeft hij rust in de situatie. Vera is niet iemand die iets gaat toen tegen haar eigen principes in. Ze zal er geen rust op krijgen. We veroordelen haar hierin dus ook niet, omdat dit haar eigen keus is, die ze samen met God maakte, naar aanleiding wat Hij zegt in de Bijbel.
Ze had deze keuze al gemaakt voor wij er vanaf wisten. En ze weet: Een leven zonder Gods vrede is veel moeilijker dan een leven met je grote liefde, maar zonder God.
Vera is nog jong, ik weet niet hoe het allemaal gaat lopen. Ik weet dat er genoeg christenen zijn die wél vrede met God hebben en een relatie met hetzelfde soort, zeg maar. Dus ja.. Op dit moment is dit haar standpunt, die wij delen. Mocht haar standpunt anders worden, dan zullen wij evengoed van haar blijven houden.
Lieve groet, Ria